PEREGRYNACJA DO ZIEMI BIBLIJNEJ, DO ZIEMI JEZUSA CHRYSTUSA
Pod takim zawołaniem, w dniach od 11 do 24 lipca 2014, pielgrzymowała do Ziemi Świętej grupa 44 wiernych z Poznania, powiązana ze sobą rodzinnie i towarzysko. Trzon tej grupy stanowili wierni z parafii p.w. św. Andrzeja Boboli z poznańskiego Junikowa. Była to kolejna pielgrzymka, której celem było nawiedzenie nie tylko ważnych dla chrześcijan miejsc, związanych z życiem i nauczaniem Jezusa Chrystusa, ale także zgłębienie niektórych tematów z zakresu wiedzy biblijnej. Przed czterema latami przypominaliśmy sobie i szukaliśmy śladów Wypraw Krzyżowych i Królestwa Jerozolimskiego.
Szliśmy tam pamiętając słowa ks. prof. H. Seweryniaka – doświadczając, że ślady życia Jezusa Chrystusa i Jego uczniów istnieją nie tylko w naszej wyobraźni, ale także w rzeczywistości, że jesteśmy zakorzenieni w konkretnych miejscach – miejscach, które przyzywają i zobowiązują każdego wierzącego. Staraliśmy się odnajdywać ślady Jezusa i w te ślady stawiać swe stopy.
Nasze przeżycia, doznania były wzbogacane słowami, naukami ks. kanonika Włodzimierza Koperskiego, głównego autora i realizatora programu pielgrzymki.
Naszym przewodnikiem po Ziemi Świętej był ks. dr Adam Kubiś, adiunkt na Wydziale Teologii KUL – człowiek młody, o ogromnej wiedzy. Mimo, że naukowiec, to jednak posiada on niezwykły dar przekazywania swej wiedzy w sposób zrozumiały i przystępny zwykłym słuchaczom Słowa Bożego.
Jest rzeczą oczywistą, że nawiedziliśmy wszystkie ważne miejsca odnotowane w Biblii – w wielu tych miejscach braliśmy też udział w liturgii Mszy Świętych.
Ale także zwiedzaliśmy miejsca, które bardzo rzadko znajdują się w programach pielgrzymek – m.in. byliśmy w Cezarei Filipowej u źródeł Jordanu, w Akko – ostatniej siedzibie Krzyżowców, w pobliżu góry Hattin – miejsca pogromu wojsk Krzyżowców, zwiedziliśmy odkryte niezbyt dawno ruiny Betsaidy, w Seforis – miejsca koło Nazaretu wskazywanego jako możliwe miejsce urodzenia Maryi, na Gorze Strącenia w Nazarecie, w Naim i Magdali, Kursi i Megiddo, w Qumran i na Masadzie, w Sanktuarium Księgi ze zwojami z Qumran – w Muzeum Izraela, w Abu Gosh – kolejnym domniemanym Emaus, w klasztorze „Pustynia św. Jana Chrzciciela”, w Herodionie i kilku innych mniej znaczących, chociaż ciekawych miejscach.
Po raz kolejny byliśmy w klasztorze franciszkańskim z kościołem św. Piotra w Tyberiasie. Na dziedzińcu klasztoru, obok watykańskiej kopii posągu św. Piotra na tronie, znajduje się piękny, kamienny, tzw. „Ołtarz Ojczyzny”, ufundowany i zbudowany przez polskich żołnierzy gen. Wł. Andersa (z płaskorzeźbą Matki Boskiej Częstochowskiej i z herbami kilku największych miast polskich sprzed 1945r, w tym Poznania). Pamiętamy o tych żołnierzach – w ich intencji sprawowana była Msza św. Polecamy to miejsce każdej polskiej pielgrzymce.
Odnowiliśmy chrzest w Jordanie w m. Kasr-al-Jahud w pobliżu Jerycho, odnowiliśmy śluby małżeńskie w Kanie Galilejskiej.
16 lipca nawiedziliśmy Karmel – dokładnie w święto Matki Boskiej Szkaplerznej z Góry Karmel. Była niepowtarzalna chwila by, przyjąć szkaplerze M.B. z rąk Karmelity (pochodzącego z Poznania). Ogromna radość i ogromne przeżycie dla wszystkich naszych pielgrzymów. Zostaliśmy imiennie przyjęci do Bractwa Karmelitańskiego.
Natomiast 18 lipca zostaliśmy zaproszeni do siedziby Custodii Ziemi Świetej. Tam nasz wielokrotny organizator i przewodnik ks. kanonik Włodzimierz Koperski został odznaczony złotym Medalem Pielgrzyma, ustanowionym przez papieża Leona XIII. Wszyscy obecni tam pielgrzymi wraz z małą grupką polskich wolontariuszy oraz sam „złoty medalista” byli autentycznie zaskoczeni miłą uroczystością. W okolicznościowej laudacji były wymienione zasługi Księdza Kanonika w rozsławianiu i przybliżaniu innym piękna i tajemnic Ziemi Świętej, w propagowaniu idei pielgrzymowania, rozkrzewianiu miłości do tej Ziemi.
Nasz bogaty program przewidywał także czas na relaks, w tym kąpiele w M. Genezaret, w M. Śródziemnym i dwukrotnie w M. Martwym.
Gościliśmy w klasztorze Sióstr Nazaretanek w sąsiedztwie Bazyliki w Nazarecie oraz w Nowym Domu Polskim w Jerusalem.
Pielgrzymka nasza była nad wyraz spełniona we wszystkich jej aspektach. Z pewnością powróciliśmy z niej z pogłębioną wiarą, Teraz nadchodzi czas na refleksje – osobiste i wspólne.